Συναίνεση...

Αλωνίζοντας κι εγώ σαν παιδί στο διαδίκτυο έπεσα σ'ενα θέμα,σε γνωστό ελληνικό site που αφορά το χώρο, το οποίο διαπραγματευόταν τη συναίνεση... Μεγάλο θέμα απ'ό,τι κατάλαβα.Περίεργο:Κάτι τόσο απλό που το χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας συνέχεια να είναι τόσο περίπλοκο όταν αφορά το BDSM? Δεν μπορώ να το καταλάβω...Κάποιοι υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζεται συναίνεση. Απορία: Αν οι συγκεκριμένοι που υποστηρίζουν ότι η συναίνεση δεν είναι απαραίτητη γνωρίσουν κάποια (άσχετη με το χώρο) και θέλουν να την προσκαλέσουν για ένα καφέ,δεν θα την ρωτήσουν?Και αυτό το "πάμε για καφέ?","ναι πάμε" (δίνω συναίνεση), "όχι δεν πάμε" (δεν δίνω συναίνεση) τι είναι? Σε κάποιες άλλες εποχές ίσως να μην ήταν απαραίτητη η συναίνεση (βλ.εποχή του χαλκού,τυπάκος με ρόπαλο,ζωγραφιές στους τοίχους των σπηλαίων κλπ). Μάλλον οι συγκεκριμένοι κύριοι έχουν μείνει εκεί...Κάπου έχουν χάσει την εξέλιξη...Οπότε το πιθανότερο είναι ο παραπάνω διάλογος να μην γίνει και να βγάλουν το πτυσσόμενο ρόπαλο (που κρυβουν κάτω από το πανωφόρι),να ρίξουν μια ροπαλιά στο κεφάλι της κοπέλας και να τη σύρουν από τα μαλλιά στην πρώτη καφετέρια... Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση η κοπέλα να τους κατηγορήσει για ξυλοδαρμό αλλά αυτό δεν τους ενδιαφέρει ή δεν το έχουν σκεφτεί καν..Εκείνοι το έκαναν για να δείξουν ότι τελικά η κοπέλα ήθελε να πάει για καφέ απλά δεν το ήξερε ακόμα.Ήταν ένα όριο που είχε βάλει στον εαυτό της και έπρεπε να το ξεπεράσει.Το να μην τους γούσταρε,ας πούμε,δεν υπάρχει σαν θεωρία. Λίγο πολύ αυτά λέγονταν και ξαναλέγονταν στο site κι έρχομαι εγώ να ρωτήσω: (ναι έχω πολλές απορίες) Πώς διασφαλίζει κάποιος από την αρχή τη συναίνεση κάποιου άλλου για αυτό που θα επακολουθήσει?Πέρα από το να το συζητήσουν υπάρχει τρόπος να είναι σίγουρος κάποιος?