Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟY ΣΤΟ B.D.S.M.

Πληθυντικός....πότε και γιατί;

Ένα θέμα τόσο απλό και τόσο περίπλοκο (για κάποιους) την ίδια στιγμή.
"Πρέπει να μου μιλάς στον πληθυντικό γιατί είμαι Κυρίαρχος", "Ο πληθυντικός που πήγε;", "Μήπως να μου μιλούσες στον πληθυντικό;". Λίγα από αυτά που κατά καιρούς διαβάζω σε συνομιλίες με διάφορους/ες Κ.

Τον πληθυντικό αριθμό τον χρησιμοποιούμε από πολύ μικρή ηλικία, τις περισσότερες φορές επειδή έτσι μας έμαθαν. Σε δασκάλους, καθηγητές, άγνωστους. Μόνο και μόνο επειδή "έτσι έπρεπε".
Αυτό το flash back μου έρχεται όταν διαβάζω τέτοιες ατάκες. Σκέφτομαι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν μείνει στο "έτσι πρέπει". 

Και έρχομαι εγώ να ρωτήσω: Γιατί; Γιατί έτσι πρέπει;
Είναι σωστό να απαιτούν οι Κ τον πληθυντικό; Ποιά η ικανοποίηση όταν κάποιος χρησιμοποιεί τον πληθυντικό απλά και μόνο επειδή "έτσι πρέπει"; Είναι υποχρεωμένος ο υποτακτικός να μιλάει στον πληθυντικό σε οποιονδήποτε του συστηθεί ως Κυρίαρχος;

Εν ολίγοις:
Πότε και γιατί πρέπει να χρησιμοποιείται ο πληθυντικός από κάποιον υποτακτικό;

Φιλικά,
Rania

Αναρτήθηκε από Rania στις 01:09


ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Λοιπόν,αγαπητή μου Ράνια, είναι ενδιαφέρον το ερώτημα που έθεσες από πολλές απόψεις. Πρώτα απ' όλα στο BDSM μιλάς στον πληθυντικό της υποτέλειας σε όποιον σε εμπνέει για να το κάνεις και όχι σε όποιον στο απαιτεί. Και λέω της υποτέλειας γιατί είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι πρεσβεύει ο κάθε πληθυντικός.

Η διαχείρηση του πληθυντικού:
Ένας άνθρωπος σε διάφορες συνθήκες της ζωής του υποχρεώνεται να μιλήσει στον πληθυντικό. Όμως ο  πληθυντικός αυτός διαφέρει κατά περίσταση, κατά συνθήκη και κατά περίπτωση. Αποτέλεσμα, να έχουμε τρία (3) είδη πληθυντικού.

1. Πληθυντικός απόστασης: μιλάμε σε κάποιον εντελώς άγνωστό μας στον πληθυντικό για να διατηρήσουμε την τυχαία γνωριμία σε απόσταση από το προσωπικό μας περιβάλλον και τρόπο έκφρασης και να μην επιτρέψουμε την εισβολή του κάθε τυχαίου αγνώστου στους ιδιαίτερους κύκλους της ζωής μας. (Συχνά χρησιμοποιείται σε τυχαία εμπλοκή  με αγνώστους προς εμάς ανθρώπους που δεν επιθυμούμε να συνοψίσουμε γνωριμία ή σχέση μαζί τους).

2. Πληθυντικός ευγενείας: μιλάμε σε κάποιους ανθρώπους που έχουν ευγενική διάθεση απέναντί μας στον πληθυντικό για να ανταποδώσουμε την ευγένεια και να διατηρήσουμε το επίπεδο της συνομιλίας. Κατά περίπτωση αφού αναγνωρίσουμε και μας αναγνωρίσουν την  ευγένεια δίνουμε τη δυνατότητα να μας προσεγγίσει ο άλλος σε πιο ιδιαίτερο επίπεδο διευκρινίζοντας και συμφωνώντας  αμφότεροι να εκλείψει ο πληθυντικός. (Συχνά χρησιμοποιείται για άτομα που εμπνέουν κύρος λόγω μεγάλης διαφοράς ηλικίας ή για ανθρώπους που λόγω θέσεως ή καταστάσεως αφήνουν την υποψία κύρους).

3.Πληθυντικός υποτέλειας: η έκφραση αυτή του πληθυντικού είναι και το μήλον της έριδος στο BDSM. Είναι ένας συνδυασμός των δύο παραπάνω πληθυντικών. Απόσταση όσο αφορά το status του υποταγμένου προς τον Κυρίαρχο,ευγένεια όσο αφορά την έκφραση της απόστασης αυτής και υποτέλεια ως παραδοχή της θέσης του υποταγμένου προς τον Κυρίαρχο.

Παλαιότερα , για να δίνεται έμφαση στον πληθυντικό υποτέλειας ο υποταγμένος μιλούσε σε τρίτο πρόσωπο  σε ότι αφορούσε τον εαυτό του, πράγμα που και αυτό έχει εκλείψει με τις εκπτώσεις που έχουν κάνει οι μετέχοντες στο BDSM . Ωστόσο χρησιμοποιούταν μόνο στον Κυρίαρχο στον οποίο ένιωθε υποτελής πάντα υπό την καθοδήγησή Του και σε όσους άλλους Κυρίαρχους επέτρεπε ο Κυρίαρχος  στον υποταγμένο βάσει του πρωτοκόλλου.

Ο πληθυντικός στο BDSM σήμερα:Στις μέρες μας έχει καταντήσει γραφική η εξής ατάκα:  "μίλα μου στον πληθυντικό γιατί εγώ είμαι Κυρίαρχος και εσύ υποταγμένος" "υποχρεούσαι ..." κλπ. πράγμα το οποίο είναι αβάσιμο για τρεις κυρίως λόγους .
Πρώτον γιατί όταν απευθύνεσαι σε έναν άγνωστο προς εσένα υποταγμένο χωρίς να ξέρεις αν γνωρίζει σχετικά γύρω από τα διεθνή πρωτόκολλα κυριαρχίας-υποταγής δεν μπορείς να του τον επιβάλεις και ιδιαίτερα όταν δεν έχεις μπει σε διαδικασία ανταλλαγής ρόλων μαζί του.
Δεύτερον γιατί δεν δίνεις την ευκαιρία στον άλλον να εμπνευστεί από εσένα, άρα τον υποχρεώνεις σε κάτι που με γεωμετρική πρόοδο αργότερα υπάρχει πιθανότητα να στο στερήσει έτσι απλά όπως στο έδωσε. Και τρίτον γιατί ο πληθυντικός υποτέλειας μπαίνει στην διαδικασία να ερμηνεύεται ως πληθυντικός υποτέλειας περιορισμένου χρόνου και όχι πραγματικού.

Εξήγηση:
Εάν κάποιος Κυρίαρχος απαιτήσει τον πληθυντικό:  το "μάλιστα Κύριε" και λοιπές τέτοιους είδους απαντήσεις χωρίς να τις εμπνέει, γιατί η απαίτηση δεν σημαίνει έμπνευση, ακόμα και αν του δοθούν το πιθανότερο είναι να του στερηθούν το ίδιο γρήγορα όπως του αποδόθηκαν.

Σε μία οργανωμένη κοινωνία BDSM στην οποία ο καθένας έχει πιστοποιήσει το ρόλο του και το status του βάσει του πρωτοκόλλου οι υποταγμένοι κινούνται προς τους Κυρίαρχους (πάντα και όχι το αντίθετο) μιλώντας τους  σε πληθυντικό υποτέλειας ,υποχρεωτικό, δίνοντας έτσι τα διαπιστευτήριά τους για ποιο λόγο πρέπει ο Κυρίαρχος να ασχοληθεί μαζί τους. Αυτό όμως γίνεται σε μία κοινωνία ανθρώπων η οποία λειτουργεί οργανωμένα και βάσει των πρωτοκόλλων και των τροποποιήσεων που την εκφράζουν. Σε μία άναρχη κοινωνία BDSM  όπως αυτή στην οποία βρίσκεται η Ελληνική κοινότητα σήμερα δεν υπάρχουν πρωτόκολλα, άρα καμία υποχρέωση για να προσαρτηθείς σε αυτήν να μιλάς σε κάποιον στον  πληθυντικό. Θα συνιστούσα το αντίθετο μάλιστα. Να μιλάς στον ενικό μέχρι κάποιος να σου δείξει ότι αξίζει να κερδίσει τον πληθυντικό σου , αυτόν της υποτέλειας.

Σε οργανωμένες κοινωνίες BDSM στο εξωτερικό για να μπορεί κάποιος να προσαρτηθεί μέσα στην κοινωνία που ήδη υπάρχει και να πιστοποιηθεί ως άτομο που έχει τα τυπικά προσόντα για να λειτουργεί σε μια τέτοια οργανωμένη κοινωνία υποχρεούται να μιλάει στον πληθυντικό, έστω τον τυπικό πληθυντικό απέναντι σε κάποιους που έχουν πιστοποιηθεί ως Κυρίαρχοι ακόμα και αν δεν εμπνέεται. Είναι υποχρεωτικό καθήκον του. Στην ελληνική κοινότητα που δεν λειτουργεί και δεν είναι οργανωμένη κοινωνία ανθρώπων έχουμε τα εξής φαινόμενα : ο καθένας έρχεται και σου συστήνεται όπως γουστάρει χωρίς να τηρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις ευγενείας και σου μιλάει με ένα ύφος σαν να ήσαστε φιλαράκια από παλιά ανεξαρτήτως status. Μέγιστο δείγμα ημιμάθειας. Σε τέτοιες συνθήκες λοιπόν, ο πληθυντικός όχι μόνο δεν είναι απαραίτητος αλλά ούτε καν  υπάρχουν οι βάσεις για να δημιουργηθούν υποδομές για την ανάπτυξή του . Οπότε ο καθένας πράττει κατά βούλησιν. Και αν είναι υποχρεωμένος στην ερμηνεία του πληθυντικού είναι μόνο στον εαυτό του και σε κανέναν άλλο.
 

Με τιμή και εκτίμηση

Gorean Lord - Ασημένιος Δράκος