"Επανέλαβε μετά από Εμένα: Το κορίτσι (το όνομά της) από (την πόλη ή την κάστα της) υποτάσσει τον εαυτό του, ολοκληρωτικά, σε Εκείνον που είναι γνωστός ως (το όνομά Του) από (την πόλη ή την κάστα Του). Είναι τώρα η γυναίκα Του, η σκλάβα Του, ένα κομμάτι της ιδιοκτησίας Του, δική Του να την χρησιμοποιεί όπως επιθυμεί." (το κορίτσι επαναλαμβάνει).
Τότε της παρουσιάζει το κολάρο. Αν συνοδεύεται από κάποια επιγραφή (το όνομα ή τα διακριτικά Του) της την διαβάζει και σιγουρεύεται ότι το κορίτσι έχει καταλάβει τη σημασία της. Το τοποθετεί στο λαιμό της και το ασφαλίζει με ένα λουκέτο.
"Είναι δική Σου, Αφέντη" (το κορίτσι επαναλαμβάνει).
Σε αυτό το σημείο όποιοι Ελεύθεροι (Free Persons) παρίστανται στην τελετή, συγχαίρουν τον Αφέντη για την απόκτηση της καινούριας Του σκλάβας.
Μετά από αυτό ο Αφέντης, συνήθως, κάνει τρεις ερωτήσεις στη σκλάβα Του.
-Ποιά ήσουν;
-(το όνομά της)
-Τι είσαι;
-Αυτό το κορίτσι είναι η σκλάβα σας, Αφέντη.
-Ποιό είναι το όνομά σου;
-Όποιο επιθυμεί ο Αφέντης.
Τότε αν Εκείνος το επιθυμεί δίνει στη σκλάβα ένα καινούριο όνομα, το οποίο μπορεί να αλλάξει ή να το αφαιρέσει οποτεδήποτε.
-Είσαι (το νέο της όνομα)
-Μάλιστα, Αφέντη. Το κορίτσι είναι η (το νέο της όνομα).
Tribesmen of Gor
σελ. 359-360
Η παραπάνω περιγραφή μιας Τελετής παράδοσης Κολάρου (Collaring ceremony) είναι από ένα από τα βιβλία του Νόρμαν για το Gor.
Σε πολλές περιπτώσεις η σκλάβα μπορεί να συνοδεύεται από μία ή δύο "αδερφές" της ή ακόμα και φίλες της (επίσης σκλάβες), που συνήθως είναι εκείνες που την έχουν βοηθήσει να προετοιμαστεί για την τελετή. Μπορεί να φοράει κοσμήματα στους καρπούς, στους αστραγάλους και στο σώμα. Δεν μπορεί να φορέσει τίποτα στην περιοχή του λαιμού και του κεφαλιού (σκουλαρίκια κλπ). Το ένδυμα συνήθως είναι μακρύ και λινό ή μεταξωτό. Κολακευτικό για τη σκλάβα, αλλά σεμνό. Ο λαιμός της πρέπει να είναι καθόλη τη διάρκεια της τελετής εκτεθειμένος και αν έχει μακριά μαλλιά πρέπει να τα μαζέψει επάνω και αν θελήσει να τα διακοσμήσει με μικρά λουλούδια. Η σκλάβα έχει στα χέρια της ένα λουρί και (αν υπάρχει) το μισό του συμβολαίου της με τον Αφέντη (κρατάει το κομμάτι με τις υποχρεώσεις του Αφέντη).
Ο Αφέντης μπορεί να συνοδεύεται από δυο στενούς του φίλους που συνήθως είναι Εκείνοι που τον έχουν βοηθήσει να προετοιμαστεί για την τελετή. Μπορεί να είναι ντυμένος με επίσημο ή ημιεπίσημο ένδυμα ακόμα και στολή ή πανοπλία αν το επιθυμεί. Ο ένας από τους δύο συνοδούς κρατάει το κολάρο που θα δώσει ο Αφέντης στη μελλοντική Του σκλάβα, και το μισό του συμβολαίου (αν υπάρχει) που αναφέρει τις υποχρεώσεις της σκλάβας.
Όταν ξεκινάει η τελετή η σκλάβα με τις συνοδούς κάνουν ένα βήμα μπροστά Αν έχει κάποιο Μέντορα ή Προστάτη σε αυτό το σημείο την αποδεσμεύουν και αν θέλουν μπορούν να πουν δυο λόγια για τον χαρακτήρα της σκλάβας και για ό,τι εκείνη έχει καταφέρει.
Στη συνέχεια ο Αφέντης με τους συνοδούς κάνουν ένα βήμα μπροστά. Τότε η σκλάβα προχωράει προς το μέρος τους και στέκεται για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά από τον κάθε έναν σαν να κάνει κάποια επιλογή. Τέλος προσφέρει το λουρί στον μελλοντικό της Αφέντη λέγοντάς Του: "Σας προσφέρω αυτό το λουρί για να με καθοδηγείτε μέσα στο ταξίδι της ζωής. Είναι επιθυμία μου να ανήκω σε Εσάς και να σας ακολουθώ όπου επιθυμείτε να με οδηγήσετε".
Ο Αφέντης παίρνει το λουρί με τα εξής λόγια: "Δέχομαι αυτό το λουρί ως σύμβολο της υποταγής σου σε Εμένα και υπόσχομαι να σε οδηγήσω με ασφάλεια στα χνάρια Μου. Θα ανήκεις σε Εμένα από σήμερα και θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να σε προστατεύσω στο κοινό ταξίδι της ζωής Μ/μας."
Έπειτα της ζητάει να γονατίσει: "Θα γονατίσεις μπροστά Μου για να πάρεις αυτό το σύμβολο της ιδιοκτησίας μου να το φοράς ως σύμβολο σε Ε/εμάς και σε όλους τους άλλους;" (είναι η τελευταία φορά που θα ερωτηθεί για να γονατίσει).
Τότε εκείνη γονατίζει με το κεφάλι να είναι ψηλά αλλά το βλέμμα της χαμηλωμένο. "Γονατίζω σε ένδειξη της υποταγής μου σε Εσάς και δέχομαι το σύμβολο της ιδιοκτησίας Σας. Θα το φορώ κάθε μέρα περήφανα, Κύριε".
Ο Αφέντης περνάει το κολάρο στο λαιμό της σκλάβας λέγοντάς της. "Τώρα ανήκεις σε Εμένα". "Τώρα ανήκω σε Εσάς, Αφέντη" απαντάει εκείνη.
Ο Αφέντης αν το επιθυμεί μπορεί να παρουσιάσει σε όλους τους Κυρίαρχους τη σκλάβα Του γονατιστή μπροστά Τους.
Σε αυτό το σημείο η τελετή λαμβάνει τέλος με τον Αφέντη να τραβάει ελαφρώς το λουρί ώστε να σηκωθεί η σκλάβα και όλοι συγχαίρουν το ζευγάρι για την ένωση.
Τέτοιες τελετές, με κάποιες παραλλαγές, γίνονται, όχι μόνο στα βιβλία, αλλά και στην πραγματική ζωή (αν και πιο συχνά στο εξωτερικό). Η βάση είναι η ίδια. Το νόημα της τελετής επίσης το ίδιο. Στην ουσία επισφραγίζει τη σχέση ανάμεσα στον Αφέντη και τη σκλάβα. Η σκλάβα προσφέρει τον εαυτό της και δεσμεύεται γι' αυτό και αντίστοιχα ο Αφέντης τη δέχεται και δεσμεύεται να την καθοδηγεί και να την προστατεύει.
Πηγές: Gorean Lord
Gorean Information Board
The Collaring Ceremony
3 σχόλια:
Πολύ ενδιαφέρον τα όσα μας αναφέρονται..αλλά παράδοση κολλάρου μπορεί να γίνει μόνο με τελετή? Κρίνετε απαραίτητη? Ή μπορεί να δοθεί απλά ένα κολλάρο(σε μια συνεύρεση των Δ/δυο Τ/τους)και τι αντιπροσωπεύει αυτό?
Αυτά που διάβασες αγαπητή Κamra, είναι λίγο πολύ μια Gorean τελετή που απευθύνεται σε πολύ λίγους και συνήθως πολύ ψαγμένους στο χώρο .Σαφώς μεταξύ ενός Master και μιας σκλάβας μια απλή παράδοση κολλάρου μεταξύ τους υφίσταται και χωρίς να συνοδεύεται απαραίτητα από τελετή και έχει την ίδια εξίσου δυναμική .Όσο μεταξύ των ιδίων αλλά και τη δυναμική απέναντι σε άλλους που κινούνται στον ίδιο χώρο.Θα γράψω μια ανάρτηση για να μπορούν να καταλάβουν άνθρωποι που ψάχνουνε ,σαν νέοι στο χώρο, τη σημασία του κολλάρου και την έννοια της αποδοχής του ή μη στον ελλαδικό χώρο.
Με τιμή και εκτίμηση
Gorean Lord - Ασημένιος Δράκος
Πιστεύω ότι όπως ο γάμος γίνεται για να "επισημοποιήσει"¨τη σχέση δυο ανθρώπων έτσι γίνεται και το collaring ceremony. Θεωρητικά θα μπορούσε ο Αφέντης να δώσει το κολάρο στην σκλάβα του σε μια απλή συνάντηση, όπως κι ένα βανίλα ζευγάρι θα μπορούσε να ανταλλάξει όρκους αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης σε ένα παγκάκι της πλατείας.
Ο ρόλος των συνοδών για παράδειγμα (όπως αναφέρεται στη δεύτερη τελετή) είναι ίδιος με το ρόλο των κουμπάρων σε ένα θρησκευτικό γάμο και των μαρτύρων σε έναν πολιτικό.
Για να μαρτυρήσουν το γεγονός.
Επίσης είναι και το να μοιράζεσαι τη χαρά με κοντινούς σου ανθρώπους. Βρίσκονται στο ευτυχές γεγονός δείχνοντας ταυτόχρονα και το ότι αποδέχονται τη σκλάβα ως ιδιοκτησία πλέον του συγκεκριμένου Αφέντη και αναλόγως θα της φέρονται.
Τώρα αν είναι απαραίτητη η τελετή υποθέτω πως αυτό είναι στην κρίση του κάθε Master. Ας μην ξεχνάμε πως όλο αυτό είναι παρμένο από το Gorean lifestyle και ότι σε κάθε τελετή υπάρχουν παραλλαγές σύμφωνα με την προσωπικότητα του κάθε ζευγαριού.
Φιλικά,
Rania
Δημοσίευση σχολίου