Η πολυγαμία μπορεί να είναι χαρακτηριστικό και των δύο φύλων στις μέρες μας, αλλά από τα αρχαία χρόνια είναι κυρίως γνώρισμα και (τότε και δικαίωμα) του αντρικού φύλου. Στην αρχαία Ελλάδα γνωστοί για τον θεσμό της πολυγαμίας ήταν οι Θράκες. Λάτρευαν το θεό Διόνυσο, ο μύθος λέει πως ο Διόνυσος τους έκανε δώρο την άμπελο, και την Αφροδίτη.
Ο κωμικός Μένανδρος αναφέρει πως οι Θράκες νυμφεύονταν δέκα ή και έντεκα γυναίκες ενώ όσοι νυμφεύονταν μόνο τέσσερις ή πέντε θεωρούνταν παρακατιανοί και στην ουσία άνυμφοι. Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός αναφέρει ότι ο αριθμός των γυναικών μπορεί να έφτανε τις τριάντα ή και σαράντα.
Στη Βίβλο, επίσης, αναφέρονται περίπου σαράντα πολύγαμοι όπως ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωυσής, ο Δαυίδ και ο βασιλιάς Σολομώντας. Ακόμα και στην Κίνα για πολλούς αιώνες ασκείτο η πολυγαμία. "Καμία σύζυγος δεν είναι τόσο καλή όσο μία παλλακίδα" λένε οι Κινέζοι. Οι Μουσουλμάνοι επιτρέπεται να έχουν μέχρι τέσσερις συζύγους ακόμα και σήμερα, ενώ σε κάποιους πολιτισμούς το να έχει κάποιος πολλές γυναίκες είναι ένδειξη πλούτου και κοινωνικής θέσης.
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει ένα κοινό.
Η πρώτη σύζυγος δεν είναι ίση με όλες τις υπόλοιπες. Ακόμα και στα χαρέμια η πρώτη σύζυγος ήταν πάνω από όλες τις υπόλοιπες και φυσικά όλες οι σύζυγοι ήταν πάνω από όλες τις παλλακίδες. Στην ιστορική Κίνα αποκαλούνταν "μεγάλη μητέρα" και όταν ο σύζυγος έλειπε καλούνταν να πάρει η ίδια τις αποφάσεις. Η μεγάλη μητέρα ήταν υπεύθυνη και είχε τον τελευταίο λόγο για την ανατροφή των παιδιών ακόμα κι αν δεν ήταν δικά της.
Σήμερα τα πράγματα έχουν κατά πολύ αλλάξει αφού η πολυγαμία (να έχει τελέσει κάποιος παραπάνω από έναν γάμους) στους δυτικούς πολιτισμούς θεωρείται ποινικά κολάσιμη πράξη.
Απ' ό,τι έχω καταλάβει το συγκεκριμένο θέμα στο χώρο αποτελεί ακόμα tabboo (όπως και πολλά άλλα, βέβαια, αλλά ας αναλωθώ μόνο σε αυτό). Ένας Master, όπως έχει αναφερθεί και παλιότερα, δικαιούται να έχει όσες σκλάβες ή εκπαιδευόμενες θέλει (ή όσες μπορεί να αντέξει γιατί άνθρωπος είναι). Όμως οι σκλάβες ή οι εκπαιδευόμενες δεν το παίρνουν πάντα καλά. Γενικότερα έχω ακούσει να λένε ότι δεν δέχονται την πολυγαμία του Master και ότι θέλουν να έχουν την αποκλειστικότητα.
Κάπου εδώ προβληματίζομαι. Μία σκλάβα αυτό που στην ουσία θέλει είναι να κρατάει τον Master της ικανοποιημένο και ευτυχισμένο. Αν, λοιπόν, Εκείνος είναι ευτυχισμένος με το να έχει δύο, τρεις ή περισσότερες σκλάβες/εκπαιδευόμενες εκείνη δεν θα πρέπει να νιώθει ικανοποιημένη; Και δεν λέω να ανέχεται μόνο την κατάσταση αλλά να την καλοδεχτεί και να νιώσει ικανοποίηση επειδή βλέπει τον Αφέντη της ικανοποιημένο.
Βέβαια εδώ μπαίνουν ζητήματα όπως εγωισμός, ανταγωνισμός και φυσικά φόβος απώλειας. Πέρα του ότι θεωρώ ότι αυτά δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν σε μια τέτοια κατάσταση πιστεύω ότι το να έχει ο Αφέντης περισσότερες από μία σκλάβες/εκπαιδευόμενες θα πρέπει να δίνει σε κάθε μία ξεχωριστά το έναυσμα να γίνεται καλύτερη..
Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι μία σχέση M/s δεν μπορεί να αποτελείται από δύο μονογαμικούς ανθρώπους, άλλωστε επιλογές είναι αυτά και ο καθένας κάνει τις δικές του με γνώμονα αυτό που τον εκφράζει.
Φιλικά,
Rania
2 σχόλια:
Διαλέγοντας το status slave αυτόματα σε βάζει σε μια ειδική κατηγορία γυναικών όπου ο εγωισμός/ο εγωκεντρισμός,η ανταγωνιστικότητα, τα δικά σου θέλω και επιθυμίες έρχονται δεύτερα ή προσαρμόζονται σύμφωνα με τα θέλω Του Αφέντη στον οποίο ανήκεις. Όπως έχει αναφερθεί ήδη σε παλαιότερα θέματα σκοπός σου είναι να θέλεις και να μπορείς να κάνεις Εκείνον Ευτυχισμένο με όποιον τρόπο Επιθυμεί (αφού στην ουσία μέσα απο την δική Του Ικανοποίηση πέρνεις κι εσύ χαρά). Αν αυτό που Επιθυμεί Είναι να φέρει στην ήδη υπάρχουσα σχέση Σ/σας και άλλη/άλλες slave ή εκπεδευόμενη/ες γιατί αυτό Έχει Ανάγκη ή γιατί Αυτό Τον Ευχαρστεί απλά το δέχεσαι..όχι όμως σαν απειλή ή ανταγωνιστικά αλλά σαν να συμπληρώνει η μία την άλλη/ες για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα ως προς την Δική Του Ευχαρίστηση.
Δεν θεωρώ πως είναι ότι πιο εύκολο μια τέτοια αποδοχή και σίγουρα θε έρθεις αντιμέτωπη και με τον εγωισμό σου..και με τις ανασφάλειες σου..και την ζήλια κτλ κτλ...το πως θα αντιμετωπίσεις όμως και θα ξεπεράσεις όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα έτσι ώστε όλοι να είναι ικανοποιημένοι απο αυτήν την εξέλιξη πιστεύω πως είναι στο πως ο Αφέντης θα κρατήσει τις ισορροπίες και θα το διαχειριστή έτσι ώστε καμία να μην νιώθει εγκατάλειψη ή παραμελημένη αλλά σε συνεργασία μεταξύ σας να δώσετε τα καλύτερα αποτελέσματα για να κάνετε Εκείνον Ευτυχισμένο.
¨Οσο για τον φόβο της απώλειας που αναφέρθηκε...με την παρουσία γύρω Του και άλλων slave/εκπαιδευόμενες δεν πιστεύω πως διακυβέυβεται η ΄σχέση M/s αλλά το αντίθετο...απλά μεγαλώνει η "οικογένεια" έτσι όπως οφείλει να κάνει άλλωστε εάν είναι επιθυμία Του Αφέντη και ξεκινούν νέα ταξίδια και προορισμοί όχι μόνο για Τον Ίδιο αλλά και για τις slaves Του.
P.S. Και μια απορία δική μου :) Μέχρι πόσες slave/εκαπιδευόμενες μπόρει να έχει ¨Ενας Αφέντης έτσι ώστε και η εκπαίδευση αλλά και η συνύπαρξη να είναι πέρα απο εφικτή και ουσιώδης?
Αγαπητή μου Kamra..
Ναι ίσως το "φόβος της απώλειας" ήταν λίγο too much, αλλά το έγραψα λαμβάνοντας υπόψιν μου όλα αυτά τα συναισθήματα που εμείς οι γυναίκες κουβαλάμε και που όταν τα βγάζουμε στην επιφάνεια η Αποκάλυψη του Ιωάννη φαντάζει παραμυθάκι για μικρά παιδιά.
Εννοούσα όλα αυτά που έγραψες παραπάνω. Ζήλια, εγωκεντρισμό, ανταγωνιστικότητα που μας ωθούν πολλές φορές στα άκρα. Σίγουρα η διαχείριση από τον Αφέντη είναι πολύ σημαντικό αλλά ας μην γελιόμαστε. Όποια και να βρεθεί σε αυτή τη θέση σκέφτεται πρώτα "τι έχει αυτή που δεν το έχω εγώ" και μετά "θα της βγάλω τα μάτια, ποιά είναι αυτή που θα μου πάρει τη θέση?" και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Έστω και αν αυτές οι σκέψεις δεν εκδηλω8ούν ποτέ δεν επηρεάζουν την ψυχοσύνθεση της σκλάβας? Και κατ' επέκταση και τη συμπεριφορά της?
Φιλικά,
Rania
Δημοσίευση σχολίου