"Εξέγερση..." εξαρτάται από την οπτική πλευρά που την βλέπει ο κάθε θεατής. Αυτό που ένα άτομο θεωρεί ότι είναι επαναστατικό, ένα άλλο μπορεί να το θεωρεί κανονικό ή ήπια ανυπάκουο. Ωστόσο η "εξέγερση" μπορεί να οριστεί και να εξηγηθεί με τρόπο που οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν με αυτό.
Μία υποτακτική επαναστατεί όταν αυτή αγνοεί παντελώς τον εσωτερικό διακανονισμό του Κυρίαρχου που έχει ορίσει στη σχέση ή κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κανονικά θα έπρεπε να κάνει. Για παράδειγμα: Μία υποτακτική έχει τους κανόνες της σχετικά με το τι μπορεί να φορέσει, τoν τρόπο έκφρασης που χρησιμοποιεί (ομιλία) καθώς και ορισμένα καθήκοντα που πρέπει να εκτελέσει στη διάρκεια της μέρας. Αν αυτή η υποτακτική επαναστατήσει τότε θα φορέσει ρούχα που ο Κυρίαρχος της δεν θα εγκρίνει, θα χρησιμοποιήσει τρόπο έκφρασης και λέξεις οι οποίες είναι "απαγορευμένες" και δεν θα ολοκληρώσει τα καθήκοντα που θα έπρεπε. Με τον τρόπο αυτό η "εξέγερση" είναι μια πλήρης ανάκληση οποιασδήποτε υποβολής και κατάφωρη περιφρόνηση στους κανόνες της σχέσης.
Όταν μια υποτακτική πράξη κατά αυτό το τρόπο, η πρώτη αντίδραση πολλών Κυριάρχων είναι να καταστείλουν την "εξέγερση". Συχνά χρησιμοποιούνται τιμωρίες ως μια προσπάθεια να διορθώσει την συμπεριφορά και να αποθαρρύνει την υποτακτική από την επανάληψη τέτοιων πρακτικών. Όταν η τιμωρία αποτυγχάνει να φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα τότε η αποδέσμευση της υποτακτικής από την εν λόγω σχέση είναι συνήθως η επόμενη επιλογή. Δυστυχώς,η προσέγγιση αυτή αφήνει πολλά σκληρά συναισθήματα και στις Δ/δύο πλευρές και αγνοεί το γεγονός ότι η "εξέγερση" είναι συχνά ένα σημαντικό σημάδι ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει με την υποτακτική ή την ίδια τη σχέση.
Οι περισσότερες υποτακτικές δεν κάνουν ανταρσία αν δεν υπάρχει λόγος. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο συνήθως προκαλείται από κάποιο είδος ψυχικής/διανοητικής σύγκρουσης με την υποτακτική. Αυτή η αναταραχή θα μπορούσε να προκληθεί από οποιοδήποτε αριθμό πραγμάτων, όπως τα προβλήματα εργασίας, ένα πρόβλημα με τον Κυρίαρχο της ή άλλων παραγόντων τα οποία έχουν παραμείνει άλυτα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Επειδή όπως αναφέρθηκε οι περισσότερες υποτακτικές δεν κάνουν ανταρσία αν δεν υπάρχει λόγος, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη από τον Κυρίαρχο να προσπαθήσει να ανακαλύψει γιατί συμβαίνει αυτό πριν από την τιμωρία γι αυτό.
Σε πολλές αν όχι στις περισσότερες περιπτώσεις, η "εξέγερση" μπορεί να επιλυθεί μέσω της συζήτησης ως προς τι συμβαίνει με την υποτακτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κυρίαρχος θα αγνοήσει ή θα συγχωρήσει την συμπεριφορά της υποτακτικής,σημαίνει ότι θα ανακαλύψει τι βρίσκεται πίσω από αυτήν την συμπεριφορά με σκοπό να επιλύσει το πρόβλημα και έτσι θα μπορέσει να σταματήσει την "εξέγερση",από ότι αποτελέσματα θα είχε μόνο μια απλή τιμωρία. Η τιμωρία σε μια υποτακτική που επαναστατεί λόγω εσωτερικών συγκρούσεων με την ίδια χρησιμεύει μόνο στο να αυξήσει τις εσωτερικές συγκρούσεις της προσθέτοντας τέτοια συναισθήματα όπως είναι ο θυμός, η αγανάκτηση και ο φόβος σε συναισθήματα ίδια που βρίσκονται ήδη εκεί. Αυτό συχνά θα κάνει την συμπεριφορά χειρότερη και όχι καλύτερη.Εξαιτίας αυτού η καλύτερη πορεία δράσης για τον Κυρίαρχο είναι να εντοπίσει το πρόβλημα και συζητώντας με την υποτακτική να μπορέσουν να το επιλύσουν.
Μόλις η βασική αιτία της "εξέγερσης" έχει επιλυθεί, η υποτακτική είναι πολύ πιθανόν να επιστρέψει στο μοντέλο συμπεριφοράς που είχε ως συνήθως. Σε αυτό το χρόνο μπορεί να επιβληθεί και η τιμωρία για την συμπεριφορά της. Ωστόσο είναι αρκετά σημαντικό να γνωρίζει η υποτακτική ότι η τιμωρία είναι για την συμπεριφορά που επέδειξε και όχι για το αίτιο που προκλήθηκε αυτή.
"Εξέγερση" μπορεί να συμβεί συχνά σε μια σχέση όπου η υποτακτική είναι νέα στο χώρο του BDSM. Τα βαθύτερα αίτια είναι συνήθως ο φόβος των συναισθημάτων τους,σύγχυση με το τι είχαν διδαχθεί, με την ενδοτικότητά τους και με το να μην εκφράζουν τα συναισθήματά τους πριν φτάσουν σε κρίσιμο σημείο. Αυτές οι καταστάσεις συνήθως υποχωρούν με την πάροδο του χρόνου όπου η υποτακτική εξοικειώνεται με τον ρόλο της που έχει επιλέξει και το επίπεδο επικοινωνίας που ανέχεται μια M/s σχέση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η αιτία της "εξέγερσης" δεν μπορεί να επιλυθεί. Η είναι τέτοιας φύσης που η ίδια η σχέση έχει σοβαρές ζημιές. Αν αυτό συμβαίνει τότε το καλύτερο σχέδιο δράσης είναι η αποδέσμευση της υποτακτικής.
Δεν είναι εύκολο να ασχοληθεί κάποιος με την "εξέγερση" αλλά μπορεί να εργαστεί πάνω σε αυτήν αν και τα Δ/δυο μέλη της σχέσης προσπαθήσουν μαζί.
Πηγή: General BDSM- Rebellion
Διαβάζοντας το κείμενο που σας παραθέτω, και κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν μου όσο αφορά την παρουσία μου στο χώρο του BDSM ταυτίστηκα με αυτό.
Υπήρξε στιγμή που η αντίδραση μου ήταν ακριβώς η ίδια χωρίς να μπορώ να την εξηγήσω βέβαια...και το βασικό..χωρίς να μπορώ να καταστείλω την ίδια μου συμπεριφορά..ούτε καν να την ελέγξω..Τα συναισθήματα πολλά από θυμό μέχρι και αγάπη...οι εναλλαγές αυτών των συναισθημάτων τόσο έντονες και "βίαιες"...και στο τέλος...μόνο ηρεμία και ευγνωμοσύνη για τον άνθρωπο που στάθηκε δίπλα μου και με βοήθησε να το ξεπεράσω και να μπορώ να δω ξανά καθαρά...χωρίς σκιές..
P.S. Η μετάφραση του κειμένου έγινε σε ελεύθερη μορφή..ελπίζω η απόδοση να είναι ικανοποιητική.
1 σχόλια:
Ένα κείμενο που προσωπικά δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα διαφορετικό από το να με αγγίξει έως την ψυχή.Είναι πολύ πραγματολογικός ο λόγος και ο ρεαλισμός των καταστάσεων όπως τα περιγράφεις αγαπημένη Kamra.
Συμφωνώ ότι η λέξη που θα χρησιμοποιούσα και εγώ μάλλον θα ήταν η εξεγέρση(χωρίς την έννοια των βαρβάρων ή των δούλων στα σκλαβοπάζαρα).Είναι σαν εσωτερική εξέγερση του όλου σου του είναι και αν ευδοκιμούν όλοι οι παράγοντες έπεται η αντιμετώπιση και ο καθυσύχασμός όλης της ψυχολογικής είτε πίεσης είτε απόσπασης του εαυτούς σου από εξωτερικούς παράγοντες.
Είναι φυσικό ,φυσιολογικό και πάνω από όλα ανθρώπινο.Είναι κατάσταση που όσο και αν τη θεωρούμε φυσιολογική στον έξω κόσμο και στους άλλους και ίσως αντιμετωπίσιμη όταν βρισκόμαστε εμείς σε αυτήν και ειδικότερα σε αυτό το lifestyle εκφράζεται με τρομερά ερωτηματικά ως προς τον εαυτό μας πάνω απ όλα.Και κάποιες φορές ξεφεύγει από το χειρισμό μας και χωρίς να το θέλουμε περνάει και στους άλλους.
Το καλό ,αν θες, είναι να έχεις βρει αυτό που συμβαίνει.Ακόμη και αν δυσκολευτείς ή βρεθείς σε αδιέξοδο πρέπει να χρησιμοποιήσεις όλα αυτά τα αποθέματα της υπομονής και της ψυχραιμίας που διαθέτεις. Το «θαύμα» είναι να μπορέσεις να το αντιμετωπίσεις χωρίς φόβο και να το συζητήσεις με Eκείνον που στέκεται κοντά σου .Και λέω θαύμα όχι λόγω στόμφου άλλα λόγω του ότι είναι άκρως δύσκολο να το αντιμετωπίσεις κάποιες φορές ειδικά όταν σου συμβαίνει πρώτη φορά και ακόμα πιο δύσκολο γιατί έχεις το φόβο της άγνοιας του ότι δεν θα ξέρεις αν θα έχεις την κατανόηση Του Κυρίου σου που θέλεις να σε βοηθήσει ή να σε ακούσει από την στιγμή που έχεις την ανάγκη να το μοιραστείς.
Είναι η ομορφιά του να γνωρίζεις ποιος-α είσαι .Ποια είναι τα όρια του εαυτού σου σε αυτό το επίπεδο και πως μπορεις να τα ξεπεράσεις όχι καταπνίγοντας τα ή δείχνοντας έπαρση γι αυτά αλλά αγκαλιάζοντας τον εαυτό σου ,τα λάθη σου , τις όποιες ανασφάλειες σου και τις πιέσεις σου. Βλέποντας τα σαν κομμάτι σου και αγαπώντας αυτήν την ακατανόητη ίσως εκ των υστέρων «εξέγερσή» σου και χαρακτηρίζοντάς την ,τουλάχιστον προσωπικά, ως αδυναμία και δύναμη μαζί.
Αδυναμία γιατί σε κάνει ευάλωτο και σου θυμίζει την ανθρώπινη υπόσταση των μυχίων της ψυχής σου και παράλληλα δύναμη γιατί μέσα από τον καθρεπτισμό της πάνω σου το προσπερνάς πάντα πιο δυνατός-ή , και τις περισότερες φορές πιο σοφός-ή.
Υπέροχο κείμενο και πάλι.Είτε δικό σου, είτε όχι η νότα σου ήταν καθοριστική. Εδώ που βρίσκομαι ακούστηκε πολύ μελωδική η μουσική σου.
Με εκτίμηση, Safira_GL
Υ.Γ.:Η γραφή μου(και συνεπώς άποψή μου ) είναι γενική και ορίζεται στο μεγαλύτερο κομμάτι της στο δεύτερο ενικό πρόσωπο λόγω του περιεχομένου και της αναφοράς στον καθένα και σε όλους(χωρίς να είναι απαραίτητη η πραγματικότητα αυτή που αναφέρομαι για όλους ή τον καθένα).
Δημοσίευση σχολίου